More Blues (dag 2) Festival Kasteel Van Egmont Zottegem (01-06-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: More Blues info artist: Voodoo Twinz - The Budapest Jesus Fanclub - 10 Cats Down - Stef Paglia - Sugar Queen © Rootsville 2019

Na de inleidende dag van gisteren staan er vandaag op "More Blues" wel een paar onontgonnen namen op de affiche. We beginnen vandaag met de "Voodoo Twinz" en die kennen we maar al te goed. Het zijn de bands "The Budapest Jesus Fanclub" en de daarovolgende "10 Cats Down" die voor mezelf nog een onbeschreven blad zijn. Vervolgens krijgen we "Stef Paglia" en als afsluiter "Sugar Queen & The Straight Blues Band". Het prachtige weer en het gegeven dat dit een gratis festival is geeft uiteraard ook de zekerheid dat het allemaal wat laat op gang zou gaan komen vandaag. Gelukkig was "MC" Michel 'Goes' wel aanwezig die dan weer voor een humoristische muzikale inleiding kwam te zorgen. Als achtergrond vermelden we er nog eens bij dat het hier een prachtige locatie betreft en daardoor hebben de afwezigen altijd ongelijk, uitgezonderd de mannen van de bouw, Yippie Ya Yeh ;-)

Dag 2 wordt zo op gang getrapt door de "Voodoo Twinz". De regelmatige bezoekers van de "Blauwe Kater" te Leuven weten uiteraard dat deze Twinz het Vlaams gedeelte zijn van de "Boogie Beasts" met name, Jan Jaspers en Gert Servaes aka het restant van "Voodoo Boogie". De invulling is steeds weer een verrassing te noemen als is onze Waalse vriend Patrick Louis ook met regelmaat een vaste waarde in deze bezetting. Geen Waalse Patrick vandaag maar wel twee Vlaamsche krijgers en dat zijn Patrick Cuyvers met zijn monsterlijke B3 en Patrick Indestege, de bearded bassplayer van "Black Cat Biscuit". De setlist? dat is gewoonlijk koffiedik kijken bij die gasten maar als uitzondering zijn ze hier backstage begonnen met een stafmeeting over de te spelen nummers. Als bisser hadden ze eentje van Booker-T gekozen en daar zal de Hammond (Achel) B3 wel gedeeltelijk voor iets tussen zitten. Ik wist hen nog te vertellen dat de "Morre" het uitzonderlijk sober hield dit weekend en er daardoor niet veel sprake zou zijn van een encore. Dus de bisser werd dan maar als binnenkomer geselecteerd.

"Green Onions" dus met f*cking Steve Cropper, Booker-T, Donald Dunn en Al Jackson Jr....allé in onze dromen toch want hier op het podium staan Jan en Gert feat. Patrick & Patrick. Het moet zijn dat deze monsterhit van Booker-T & The MG's enig respect aan de dag legt want zo beslisten de zonnekloppers toch ook om schroomvoetend binnen te komen. De Waalse hartvriendinnen hier aanwezig stonden uiteraard op de eerste rij. Met "Feel Good Baby" komt bij mezelf enig "Voodoo Boogie" gevoel naar boven maar dan zonder de psychedelische Wouter Haest maar wel met een coole "PC", Patrick Cuyvers voor de niet Limburgers.

Nog een pluim op de hoed voor Jan Jaspers want ook al is dit uiteraard een bezetting à l'improviste toch kent deze "Twinz" zijn teksten. Trouwens een "I-Pad" is bij de "Boogie Beasts" not done en zo hoort het trouwens in de blues...en roots. Dus is het hem ook vergeven dat hij met Hound Dog Taylor' "Sadie" een coupletje kwam te vergeten. Zijn Housrockers hadden het niet eens gemerkt, laat staan wij. Deze bezetting is gewoonweg "spot on" en moest de derde Patrick (Louis) er nog zijn bij geweest zou dit het equivalent van een Belgische supergroep in de blues als resultaat hebben gegeven. Deze "Voodoo Twinz" hadden een plaats als headliner best verdiend, dus vandaar de extra lettertjes want zoals de Amerikaantjes zeggen, this is awesome!

Met het daaropvolgende funky "Tramp" van Lowell Fulson krijgen we hier alles te zien, van een onder invloed verkerende waanzinnige luchtgitaarspeler tot enkele minnie skirts in go go boots toe. Ook bij de afsluiter "Goin' Upstairs" van John Lee Hooker hadden ze een origineel extraatje in gebouwd en zo verlieten deze "Voodoo Twinz feat The Two Patricks" één voor één na een waanzinnige solo de bandstand. Hoe was het? AWESOME!!! Dus kon de Filip niet anders dan ze terug het podium opduwen voor "Feels So Bad" als afsluiter en zo voelden we ons ook doordat het hier gedaan was. Hoodoo? Voodoo! Het werd tevergeefs uitkijken naar de merchandising, zelfs geen demo'ke :-(

Vervolgens krijgen we "The Budapest Jesus Fanclub" en om over die gasten iets te weten te komen is al even mysterieus als de waarheid over diene echte van Nazareth, of het moest over een Spanjool gaan die van Turkije afkomstig is, Jesús dan. Mystiek alom dus.

Grapje want van papa Michel kwam ik te weten dat het hier om zijn zoon Nathan Goessens gaat, ook drummer bij de Gentse formatie "Bluebird" en bij "Neal Black", de Amerikaanse Fransman. Samen met de Gentse string bender Simon Raman vormen ze "The Budapest Jesus Fanclub" hier vandaag als een duo met als special entertainin' guest de "Goes". Als opener brengen ze hier een Vloamse original en daarmee is de rol als special guest voor Michel al bijna over and out. Hierna schakelen deze "The Budapest Jesus Fanclub" over naar wat psychedelische surf met "Rumble" van Link Wray, een heerlijk ik vond het wel iets hebben. Met "Tiger in Your Tank" van Muddy Waters schakelden ze daarna over naar de blues als een avant-garde aanvoelende "Black Box Revelation".

Met de rhythm 'n blues floorfiller "Farmer John" van Don & Dewey diepen ze de musical legacy nog wat verder uit om zo terug te keren naar de blues met Hendrix' "Little Wing", het moment ook dat ze me begonnen te verliezen en daar kon "Baby Please Don't Go" nog weinig verandering in brengen. Sommige nummers hebben gewoon nood aan een bassline. Mijn voorkeur bij deze "The Budapest Jesus Fanclub" ging duidelijk uit naar de rock 'n roll in hun set.

"10 Cats Down" dan. Nee geen 10 kitties op het podium enkel "Lady Tahira". Als begeleiders heeft ze 5 boppin' cats aan haar zijde staan en dat zijn Mr. Gee, Mister Fish, G-Rock, Foxy Jim en gewoonweg Jerry. Zij dompelen ons in rock 'n roll en rockabilly uit de 50-ties. Happy days are here again. Hun roots liggen in Herne en zo zitten we dan weer pal in het "Pajottenland".

Rockabilly en good ol' rock 'n roll dat wordt dus jukebox time en het spelen van talloze covers. Ze vliegen er al onmiddellijk in met nummers als "Let The Good Times Roll" en het door Elvis van Arthur Crudup gepikte "That's Allright Mama". ik blijf het beweren een setje rock 'n roll tijdens een "Blues Festival" is nooit te versmaden en dus werd het tijd om naar voren te trekken voor enkele digitale momenten van deze "10 Cats Down".

Soms denk je na al die jaren dat je het wel allemaal hebt meegemaakt. Niet dus! Want doordat mijn lens op zoek was naar wat onthullende momenten kwam ik zo uit bij double bassplayer G-Rock. Plots trilde mijn toestel weerzinwekkend. Een Rockabilly bassplayer met in aanslag een "I-Pad", earthquake alom hier in Zottegem en eerlijk, not done. Gelukkig waren er dan weer anderen die zweerden bij de good old papieren setlist. Dan maar terug de focus naar de muziek leggen met "Johnny B Good" en de rhythm 'n blues chartbuster van Brother Ray, What I'd Say". Nog wat happy days reminderkes met "Rip It Up" en "Stupid Cupid" en dan vlug het beeld uitwissen van die verdomde "I-Pad".

Van de rockabilly naar de bluesrock is hier voor Filip maar een kleine stap en zo komen we uit bij "Stef Paglia". Stef wist eerder dit jaar zijn debuutalbum "Never Forget" (album report) uit te brengen, alsof we de Stef zouden vergeten. De voorstelling werd in de MOD te Hasselt een ware happening en dus krijgen die van de "Vloanders" hier nu een extra voorstelling.

Vorige woensdag bij "PC's Juke Joint" in CC Palethe te Overpelt stelde ik mezelf al de vraag waarom de Schurmans steeds op een barkruk kwam te zitten, een voorrecht dat alleen bij ons oudjes van toepassing is. Vandaag kreeg ik dan verduidelijking want de Geert liep op krukken. Verder bestaat dit power trio naas uiteraard Stef Paglia ook nog uit de drummachine Joel Purkess en beginnen ze eraan met "Watch Out". Ook "Take Me Away" komt uit Stef's debuutalbum en bij "Blue Eyes" ben ik weer vergeten naar de ogen van zijn Iris te kijken.

"Stef Palgia" dat is een goede dosis bluesrock maar met soms een knipoog richting rock waarbij soms een beetje naar het commerciële wordt gelonkt. "Mystery in Heaven" dan en daar worden zelfs de niet-adepten week van, met daaropvolgend "Crush On You" en daarbij hoef je jezelf niet af te vragen waar de muze vandaan komt. Een gigantisch voordeel voor dit "Stef Paglia Trio" is dat er hier in Zottegem wel wat liefhebbers rondlopen voor dit stevigere genre en niet in het minst de "Morre" zelf. "Dirty Woman" en het autobiografische "Mister Hatman" kwamen er ook nog aan. Ikzelf werd een beetje bevangen door de warmte en besloot de scepter door te geven aan mijn Nederlandse collega en blues adept Nicolien.

Als outswinger krijgen we nog de Amerikaans-Belgisch-Nederlands "Sugar Queen & The Straight Blues Band". Met deze "Sugar Queen" bevinden we ons pal in het straatje van de "Chicago Blues". Sinds het ontstaan van de band zijn er al tal van personeelswisselingen gebeurt en naast Michele Denise blijven er enkel nog de string benders Jean Raven en onze eigenste Andy Aerts over van Sugar Queen 1.0. Verder bestaat de band nog uit een ritme sectie met als bassist Erwin Huigen en de toch ook al een tijdje aanwezige drummer Thierry Stievenart. Na hun debuutalbum "340" van vorig jaar brachten ze dit jaar nog een "Live" album uit dat werd opgenomen in "Listwaar" te Oud-Heverlee onder de supervisie van "Fandango Music".

"Big Mama Told Me" en daar zal dan zeker en vast ook Koko Taylor's "Hey Mister Bartender" bijhoren. De kennismaking met deze "Sugar Queen" kwam er met de exceptionele video van "Ghetto Child" en sindsdien blijven de rillingen daarvan verscholen en ligt de focus helemaal op Chicago...Foto's van Sugar Queen met tekst en uitleg komen er maandag pas aan, wanneer de "Ollanders" terug geëxporteerd zijn :-)

Morgen geef ik de "job" volledig door aan ons Nicolientje en opteer ik voor een dagje zonnekloppen want alleen is maar alleen en dat zong John Larry in 1967 ook al. Voor de Zottegemenaars morgen ontbijt met steak en frietjes.

Let's boogie with the beast!